Lieve lezers,

Afgelopen week was ik helaas niet zo lekker, maar gelukkig gaat het nu al weer een stuk beter. Dus tijd voor een nieuw artikel! Naast het feit dat ik ziek was, ging mijn stage gewoon door. Vorige week donderdag was mijn eerste stagedag een feit! Die dag stond ik gelijk al voor de klas. Ben je benieuwd naar mijn belevenis? Lees dan snel verder.

Donderdag 31 oktober dacht ik rustig te kunnen beginnen, maar ik mocht gelijk al kennismaken met de hectiek van het onderwijs. Een docent was ziek, waardoor derdejaarsleerlingen te veel tussenuren zouden hebben. Om deze reden werd ik gevraagd of ik die les wilde geven. In eerste instantie schrok ik. De vakkennis die heb ik, maar ik had tijd nodig om de les voor te bereiden, wat ik niet had. Gelukkig gaven de leerlingen aan dat zij wilden oefenen voor een examen. Uiteindelijk moest ik die leerlingen opvangen en zorgen dat zij zelfstandig of samen aan het werk gingen.

Daar stond ik dan voor de klas. Ik koos ervoor om te focussen op de interpersoonlijke en pedagogische kant. In de literatuur heb ik al veel gelezen wat betreft beginnersfouten. Een docent wil aardig gevonden worden, waardoor je dan dingen toestaat. Ik wilde deze fout niet maken en probeerde op een positieve manier de leerlingen te corrigeren.  De leerlingen waren hartstikke goed aan het werk, zij hadden namelijk een doel. Het behalen van het examen. Overigens het was mijn vakgebied. Ik kon ze heel goed op weg helpen. Daarnaast heb ik ook een telefoon afgepakt, met humor uiteraard! Na een uur mochten de leerlingen van mij weg, ze hadden zo goed gewerkt. Toen die leerlingen weg waren, dacht ik, voor de eerste les zonder voorbereiding ging dit uitstekend. De leerlingen accepteerde mij en doordat ik mijn grenzen in het begin goed aangaf, wisten de leerlingen hoe ver ze konden gaan.

Na deze les realiseer ik hoe belangrijk het is om consequent te zijn. Het doel kenbaar maken was in dit geval niet nodig. De leerlingen hadden een doel. Deze twee dingen zorgde ervoor dat de les goed verliep. Ik sprak de leerlingen wel aan op hun gedrag, maar mijn aandachtspunt voor de volgende keer is dat ik niet te veel moet nadenken. Gewoon aanspreken, aangezien de leerlingen aan mijn regels moeten houden.

Ter afsluiting: een leerling vroeg hoelang ik al les geef. Ik wist even niet hoe ik die vraag moest beantwoorden. Ik kan moeilijk zeggen dat het de eerste keer is. Uiteindelijk heb ik tegen de leerling gezegd dat ik een derdejaarsstudent ben en niet full-time in het onderwijs werk. Op deze vraag kan ik niet een duidelijk antwoord geven. De leerling knikte vaag:’ oké mevrouw.’ De volgende dag kreeg ik van mij college te horen dat de leerlingen heel blij waren met de les. Er is niks leuker dan een compliment ontvangen van de leerlingen <3