Op 16 april verscheen een artikel in de Volkskrant: Minder havisten naar vwo, minder vmbo’ers naar de havo. In dit artikel staat centraal dat stapelen steeds minder voorkomt.

Mijn ervaring
Laatbloeiers en kinderen uit lagere sociale klassen zijn hier de dupe van. Lees het volledige artikel online. In dit artikel herken ik mijn ervaring helemaal. Het wordt gaandeweg steeds minder gestimuleerd om na je eindexamen door te stromen. Toen ik het vmbo deed, werd ik aan alle kanten geadviseerd om het mbo te gaan doen. Een vaak benoemd argument was: het niveau van de havo zou veel te moeilijk zijn. Ik was echter vanaf jaar twee op het vmbo al vastberaden om door te stromen naar de havo. Ik was een late leerling en was ook nog blijven zitten in groep 2 vanwege taal- en rekenachterstand.

Ontmoedigen
In 2009 kreeg ik het niveau vmbo-k. Na het eerste jaar werd het duidelijk dat ik het niveau vmbo-t aan kon. In mijn derde jaar mocht ik vmbo-t doen. In mijn vierde jaar ging ik naar de open dag voor de opleidingen van de havo, aangezien ik wist dat ik naar de havo wilde. Mijn mentor, decaan en docenten ontmoedigden mij hierin. Zij vonden dat ik het aan kon, alleen toegelaten worden op de havo zou heel moeilijk worden.

Kiezen van een havo school
Ik ging kijken naar verschillende scholen die havo aanboden. Uiteindelijk maakte ik een selectie tussen drie scholen. Mijn oma wilde mij graag op het Fons vitae hebben. Mijn tweede en derde keus werd het Gerrit van der veen college en het Cartesius Lyceum. Bij de eerste twee scholen was ik op de open dag geweest. Het Cartesius leerde ik kennen via een vriendin. Het Fons Vitae gaf op voorhand al aan dat zij geen vmbo leerlingen aannemen. Zij hadden overvolle klassen. Gerrit van der Veen college stuurde een week na de start van de zomervakantie een brief met hierin dat zij geen plek voor mij hadden. Ik vond het slecht van ze. Dat je geen plek en ruimte heb, snap ik. Je gaat echter geen brief sturen na de start van de zomervakantie en dan nog benoemen dat je hoopt dat ik ondertussen iets anders heb gevonden. Achteraf kan ik er alleen maar om lachen.

Het Cartesius Lyceum was ook niet zeker, maar zij namen de moeite om contact met je op te nemen en je uit te nodigen op gesprek. Pas in juni konden ze laten weten of ze ruimte hadden voor vmbo-leerlingen. Uiteindelijk had die school vier plekken en ik was aangenomen.

Was het moeilijk?
Ik moest inderdaad de eerste periode wennen, maar het was niet heel moeilijk. Ik moest op een andere manier denken. Nog een reden waarom het doorstromen naar een hoger niveau niet wordt bevordert, is dat je niet mag blijven zitten. Als je blijf zitten moet je alsnog stoppen. Zonde van het jaar werd er dan gezegd.

Het artikel in de Volkskrant schetst een realistisch beeld hoe het aan toe gaat. Er wordt aan alle kanten ontmoedigd om te stapelen. Alleen ik geloof ook erg in wilskracht.

Waar een wil is, is een weg.